اي به داد من رسيده
تو روزهاي خود شكستن
اي چراغ مهربوني
تو شبهاي وحشت من
اي تبلور حقيقت تو لحظه هاي ترديد
تو شب و از من گرفتي
تو منو دادي به خورشيد
اگه باشي يا نباشي
براي من تكيه گاهي
ميون اين همه دشمن
تو رفيقي جون پناهي
ناجي عاطفه من
شعرم از تو جون گرفته
رگ خشك بودن من
از تن تو خون گرفته
ياور هميشه مومن
تو برو سفر سلامت
غم من نخور كه دوريت
براي من شده عادت